aslında bir konu var

"neden konuşayamayız?
neden hep suskunsun?"

insanlar hep gerektiği zaman sustuklarını zannederler. ya da gereğinden fazla konuştuklarını. aslında konuşmazlar. konuşucak ne var ki?

"gece iyi uyuyamadım, kahvaltım yeterince güzel değildi, günaydın mesajı alamadım, hayatım yolunda gitmedi hiç, bugün mutluyum, bugün mutsuzum, bugün seviyorum, bugün sevilmiyorum, yarın napıcam, ..."

insanların hayatları hep bunlardan mı ibaret? bence değil. bence insanların konuşucak o kadar önemli konuları var ki sadece dile dökemedikleri kelimeler saklarlar içlerinde.

dökemediklerinde hep kaçmayı denerler. denedik. biz bir türlü biz olmayı beceremedik. insan gibi davranmayı.

sevmeyi öğrenemedik çünkü sevilmedik. zevk almayı bilemedik çünkü tatmin olmayan doyumsuz bir nefse sahiptik.

basit bir insan olmak bile yetmedi.

biz ne istedik sahiden?

mutluluğu mu?

sevmeyi mi?

sevilmeyi mi?

insan olmayı mı?

...

aslında bir konu değil birden fazla konu olmalı..